ΣΤΕΡΝΑ

Τρεις κόρες ησυχάζουν
του πεύκου η πράσινη
του σχιστόλιθου η γκρίζα
και η βρύση η ίδια.

ΚΑΤΣΑΚΙ

Πέρα απο τα σίδερα
τα χρησιμότερα στο παιχνίδι μου μάθαινα.

ΜΠΑΡ

Στα ενδότερα βάθη
στο εσώτερο μπαρ
στη μοναξια μου
ο πιό ζόρικος jokey.

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Μόνος....
σε απρόσβατη απόσταση
στέκεσαι τέλειος.

ΒΡΟΧΗ

Σε νοστιμίζει ο ιδρώτας σου
Μα δεν κρατώ παρά μιά παλιά σου εικόνα.

ΕΙΚΟΝΟΘΡΑΥΣΤΗΣ

Στα θαμπωμένα μου μάτια
χέρια του Πάρκινσον
θα σ'αγγίξουν ξανά
σιγουρία πως υπάρχεις

ΑΜΗΝ

Ήμουν ο γκουρού της ανίας
ο μύστης  της τεμπελίας
στην κλίνη της μέθης
λικνιζόμουν επ'άπειρον.

ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΠΙΣΩ

Φασματικό ανθρώπινο
στο μεταξύ κενό των υπάρξεων
αγάπη εκρίνει στη πίεση
κι ο πόνος τ'ανθίζει λαθραίο
Αν δεν κοπεί
στολίζει το κήπο για λίγο
Αν δεν ειδωθεί
συνήθως πετρώνει πανέμορφο.

ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ

Ήμουν τα μάτια που σε έχασαν
από ανώφελη σφαίρα
Ήμουν τα χέρια που σύραν λοστό
Ήμουν τα πόδια που τρέχαν τυφλά
της απόγνωσης πόδια
Κι έπειτα , ανέκφραστος ήμουν, κενός

Ήμουν τα λόγια του θανάτου τα μαύρα
και των διαταγών τ'ανεγκέφαλα αυτιά
Ημουν η ελευθερία ανίκανη
η αχρείαστη δύναμη
Και έπειτα ανέκφραστος ήμουν κενός

Ήμουν η αθωότητα στης λεπίδας τη λάμψη
το ανύποπτο αίμα που το δρόμο του έχασε
Ήμουν η σοδομίσμενη συνέχεια
της κατάπληξης τ'άφρενο κτήνος λυτό
έπειτα ανέκφραστος ήμουν κενός

Ήμουν η αγάπη η απέναντι
που δεν ζυγονώταν στη κρύα του έρωτα κλίνη
το αχόρταγο πάθος
η ελπίδα στα στενά της ανάγκης
΄Ισως κάποτε ήμουν νεκρός
 

ΔΥΤΙΚΑ ΤΟΥ 20ου ΒΟΡΕΙΑ ΤΟΥ 21ου

Ίσως αν εξωριστώ
την φαντασία του νότου
εικόνα την πλάσω
στιλβωμένη της δύσης
και ίσως τις ανατολές ανακυκλώσω της νιότης μου
μ'αισθητικές ανατάσεις
τηλεφωνικές του βορρά.

ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΑΜΙΟΥ ΟΙ ΩΡΕΣ

Μαύρο το χιούμορ μου
κρυφογελώ σαν σε βλέπω
Τι σε κινεί;
Το τοξικό στ'αγκίστρι μου δόλωμα;
Μα σαν σπαρταράς σε κάθε σου δάγκωμα
πως να επιμένω της συνέχειας ψάρια.

Χ-ΜΑΝ

Ματώνει;
Από σφαγείο περνάει ξανά
να ξορκίσει λεπίδες αναίσθητες
με πέτρινους μυς στο πόνο χαρίζεται
άκαρδος τη χαρά δεν του δίνει
στομώνει
Μηχανή καταντάει, να ζήσει!

ΑΜΝΗΜΩΝ

Απ'αυτό το καιάδα
αντικαταστάτη ανέσυρα
ακριβώς τη στιγμή
που η μνήμη μου πέθαινε
ακαλιάζωντας κουφάρια ονείρου.
 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Ευνούχος κόρη σιμώνει ανώφελη
         που τη παρθενία της
            τρέχει μη χάσει
          δόντια βγάζωντας
                 ανάμεσα
     στα αργασμένα της σκέλια.

Yes Sir! RitaKatrina!

Πως να το πω.
Απο που να το πιασω.
Στο νου μου’ρχεται η αμερικανικη παροιμια.
“What goes around comes around.”
Μας εχουν τρελανει τα media.
Μας βομβαρδιζουν εικονες και λογια.
Απαγορευουν τη σκεψη,απενεργοποουν το νου.
Σου ερχεται το χαστουκι, αλλοτε κακεντρεχες ,αλλοτε wakeup call.
Οκ.Ενταξει, ποναει δε λεω.
Μα που’ναι το χερι.Απο που’ρθε η παλαμη.
Εχασα καθε προσανατολισμο.
Χαθηκε ο μπουσουλας,χανεται ο κοσμος.
Ειναι κατι σαν αυτες τις προειδοποιησεις στα πακετα των τσιγαρων που καπνιζω.
Ναι μου λεει ο εμπορας.Θα πεθανω και θα πεθανω πονωντας.
Ενταξει,γουσταρω ειληκρινεια και εκτιμω τον εμπορα.
Το ηθος του.
Μα ο θανατος αυτος ειναι αργος.Αλαφρωπατητος ερχεται.
Δεν ειναι το χαστουκι της στιγμης.
Οποτε και λεω.
YES SIR!
Θα σου τα χωσω για ενα πακετο ακομη.
Μα απ’αυτη την ουρα των 200 χμ, των 20 χμ αποσταση που διανυθηκαν σε 9 ωρες, ποσοι θα ομολογησουν το yes sir μια ακομη φορα?
Ποσοι απο αγανακτηση τουλαχιστον θα ξεστομισουν «Γαμηδια»
Yes Sir!
Φαινομενο θερμοκηπιου.Σ’ακουσα χτες να το λες σ’ακουω και τωρα καθως περιμενω 12 ωρες για λιγη βενζινα.Τα φραγκα τελιωσαν και το atm αδειο.Σκοτωσα και την καμερα για μια 50αρα, μα μολις φτανω στη κανουλα δεν υπαρχει σταγονα.
Και ειμαι ακομη εδω με τα παιδια και το σκυλο.Σε διημερο μποτιλιαρισμα.
Yes sir!
Γερος μας σηκωσανε απ’τη γηριατρικη του Galveston.
Μας ριξαν στο πουλμαν.
Ερχεται η Ριτα μας ειπαν.
Yes sir!
Δεν ειναι τιποτα σοβαρο,σε 6-7 ωρες θα’μαστε σωοι και αβλαβεις σε νεα κληνικη μακρυα απ’τον κινδυνο.
Και χτυπησαμε τα μιλια και τις ωρες και ειμασταν τοσο κοντα απ’τη σωτηρια πολη.
Yes sir!
Φριξαν τα φρενα μας ζωσαν οι φλογες!
Και ακουγα τη φιλη μου Ριτα φλογισμενη απο διπλα μου.
Να ουρλιαζει , Γαμηδια!

BEST SELLER

Χαμογελο που ξεπεσες
απ'ομορφα ματια
θλιμενα
με υπομονη περισεια
καταναλωνετε τ'αχαρο

Para todos ustedes

Κριση περνας
καρδια μου
κανεις δεν σου παραστεκεται
μητε πνευμα τρεμαμενο
μητε ψυχη φευγατη

THE BULL MOUNTAIN OR THE EARTH'S FEVER

Το βουνο του ταυρου καποτε ηταν καλλυμενο με πανεμορφα δεντρα.
Ηταν ομως διπλα σε μια μεγαλη πολιτεια.Οι κατοικοι της πολης με τσεκουρια και πριονια ξυλευσανε το βουνο απ’ολα τα δεντρα του.Το βουνο εχασε καθε ομορφια.
Ομως ο νυχτερινος και ημερησιος αερας επνευσε πανω του.Η βροχη και η πρωινη δροσια βοηθησαν και παντου στο βουνο ξεπεταχτηκαν καινουρια βλασταρια.
Συντομα ομως τα κοπαδια τως βοσκων της περιοχης βοσκησαν καθε βλασταρι και το βουνο απομεινε ξερο και γυμνο..Οι κατοικοι της πολης το ειδανε τοσο ασχημο μα νομισανε πως ετσι ηταν απ’την αρχη.
Το ιδιο συμβαινει και με μας τους ανθρωπους μας λεει ο Mencious.
Οπως και το βουνο στην αρχικη του κατασταση ετσι και μεις ξεκιναμε «καλοι και αγαθοι» μα ο καιρος περνα με τσεκουρι και πριονι και στο τελος νομιζουμε πως κακοι γεννηθηκαμε απ την αρχη.
Ας μη ξεχνιομαστε λοιπον,και ο πυρετος της γης θα περασει.

ΧΑΡΑ

Τρελο δερμα
στην αγκαλια μου νοτισμενο απο εκσταση
μαγεμενο αγριμι
αστρου σκια πως αιωρειται νομιζει
σε νεον αναμεσσα
Φιλικο αρωμα, μεθυσμενος της σαρκας του
σεληνη αυγουστιατικη
χαμογελο,στ'ανησυχα χερια μου
με ριγη να φιλησει κοιταει την ασφαλτο
κι αηχο γελιο
Ωσπου ευκολο προσωπο ξαναγυρναει στα ματια μου
φλογισμενου ηλιου που σβηνει ανταυγεια
τραγουδαει βουτωντας στο βλεμμα μου
μισανοιχτα γλυφει τα χειλη
και απ'απογνωση πνιγεται
Ως να με καθυσηχασουν τα δακρυα

A good day's look για οσους γουσταρουν το ειδος

http://writersalmanac.publicradio.org/

The weird history of "positive" eugenics

www.slate.msn.com/id/102374/

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ/BLOG

Να σου ξεφυγω δυσκολο
στις γραμμες σου βαδιζω
να σου μιλησω
και συ να μου πεις